من همان مینای 4 سال پیشم. پول نمی خواهم...

ای وای از دست این تقدیر جالب آدما

هر طرفی که براشون مقدر بشه می رن. البته خودم اصلن به قسمت

و این حرفا اعتقاد ندارم. اما همیشه بعد از اینکه یه  موضوعی تموم

شد و چند ماهی یا چند سالی ازش گذشت به خودم میگم: باید این

اتفاق می افتاد یا این کار انجام میشد.

باور کن که اگه زمین و زمان دست به یکی کنن و بخوان یه کاری

انجام بشه تا خود خدا نخواد نمیشه. کاش میشد لحن گفته هامم اینجا

می اومد تا حس درونیم رو برای همیشه توی این لحظات جاودانی

کنم.

ببخشید که نصف حرفامو که تایپ کرده بودم رو پاک کردم. با خودم

درگیرم. نوشته بودم که چرا اینارو نوشتم. اما حس می کنم شکل

ریاکاری به خودش می گیره.

اما همینو بگم که

کاری که توش بحث پول نباشه خیلی پاکه. یعنی به جای اینکه  پول

دریافت کنی؛ آرامش معنوی بگیری. از بچه هایی

که هیچی نمی خوان از تو. جز آغوشت.